پیرامون صندلی پارکی یا نیمکت پارکی

یکی از لوازم مهم، ضروری و مورد نیاز شهروندان، نیمکت پارکی جهت استراحت است. نیمکت پارکی از قرن نوزدهم میلادی معمول گردید و در رده ی تجهیزات فضاهای سبز قرار میگیرد. از آن تاریخ به بعد نیمکت پارکی جزء عناصر واجب و ضروری مبلمان شهری میباشد.

طراحی نیمکت

     صندلی پارکی در مدل ها و ابعاد گوناگون ساخته میشود، اما مشخصات و ویژگی های بدنه آنها، می تواند با هم متفاوت باشد. جهت طراحی نیمکت پارکی و در کل تجهیزات مبلمان شهری، میبایست نکات و خواص مربوط به ویژگی های انسانی مورد توجه باشد. مثلا نیمکت های با طول زیاد ( بیش از اندازه استانداردهای رایج )، برای خوابیدن، مورد استفاده بی خانمان ها قرار می گیرد، از این رو، در عین رعایت اندازه مناسب می توان با قراردادن دستک هایی در دو سمت نیمکت پارکی تا اندازه زیادی از وقوع این امر جلوگیری کرد. اندازه های طولی استاندارد برای نیمکت پارکی یک متر، یک و نیم متر، دو، دو و نیم و سه متر می باشد. ضمنا در تولید صندلی پارکی میبایست به حفظ، مراقبت و سهولت در پاکیزگی آنها نیز توجه نمود. مواد اولیه مناسب مثل: فلز آهن، چوب، چوبپلاست و چدن باید در مقابل تخریب و فرسایش مقاومت لازم را داشته باشند. همچنین در زمان طراحی و تولید نیمکت پارکی، برای جاری شدن آب و انواع نزولات جوی نیز میتوان شیب نامحسوسی ایجاد کرد تا با تخلیه آب، از زنگ زدگی، پوسیدگی و یخ زدگی در زمستان جلوگیری به عمل آید.

جانمایی نیمکت پارکی

همیشه میبایست در مکان  و محل نشستن دقت فراوان نمود تا ضمن فراهم شدن آسایش افراد، از ایجاد مزاحمت برای سایرین نیز جلوگیری شود. به همین دلیل معمولا مکان هایی انتخاب میشود که دارای خصوصیات کلی زیر باشد:

• تا آنجا که ممکن است از عوامل جوی در امان باشد.

• بتوان از مناظر محیطی اطراف بهره برد.

• حداقل، نمایی دو جهته داشته باشد.

• به شهروندان گزینه های متنوعی جهت انتخاب ارائه شود؛ مانند: آفتاب، سایه، آرامش، فعالیت و ..

• برای بهره گیری از سایر تجهیزات مبلمان شهری اطراف، در دسترس افراد باشد.

• در مکان های عمومی نیمکت ها میبایست نزدیک مخازن زباله و آبخوری ها باشند.

     نیمکت پارکی از عناصری هستند که معمولا برای تزئین پارک یا مکان های استراحت استفاده میشود، اهمیت قائل شدن به طرز قرار گیری آنها در مجموعه، قرینه و متناسب قرار گرفتن آنها و چیزهایی از این دست، از جمله مواردی هستند که اهمیت آنها برای طراحان بیشتر از اهمیت کارایی آنها برای استفاده عابران است. به همین دلیل از نیمکتهای پارکی باید در فواصل متناسب و یا ارتفاع مطلوب بهره برد.

همچنین حالت های نشیمن گاه عبارت است از:

• پشت به پشت و بدون هیچ تماسی

• رو در رو جهت ایجاد مکالمه و صحبت

• نشستن در معرض توجه و فعالیت مانند مکان های بازی و تفریح گاه ها

• نشستن برای مقاصد خاص مانند سر پناه ایستگاه اتوبوس و ..

جنس و اتصالات

مواد اولیه مختلف برای نیمکت پارکی موقعیت زیبایی برای نشستن ایجاد می کند. همانطور که می دانیم چوب ماده ای گرم است، فلز و سنگ هم کاربردی و راحت هستند. چوب ها میبایست به حالت تخت، سخت و مقاوم و قطعه قطعه درآیند. چوب های سخت و چوبپلاست بادوام میباشند. ورقه های فلزی پانچ شده، شبکه سیمی یا تور سیمی و چدن مصالحی هستند که در تولید و ساخت نیمکت پارکی مورد استفاده قرار میگیرند.

در طراحی نیمکت پارکی از استانداردهای بدن استفاده میشود و به غیر از پایه ها که برای قرار گرفتن بر روی زمین یا فرو رفتن در فنداسیون از ضروریات بعضی از نیمکت های پارکی به شمار می آید، صندلی پارکی اصولا دارای سه مشخصه خواهد بود:

• کف برای نشستن

• پشتی برای تکیه دادن

• جای دستک ها

     در بعضی از نیمکت ها پشتی و جای دست حذف و معمولا به صورت چند نفره، دو نفره و تک نفره یا به صورت مستطیلی، دوار و .. ساخته میشود. نیمکت های فلزی و یا آن دسته از نیمکت های پارکی که اجزاء فلزی دارند میبایست به طور مناسب در مقابل تخریب و فرسایش مقاوم شوند. استفاده از ورق ها، قوطی ها و اقسام فلزی با ضخامت استاندارد، بهره گیری از روش های جدید رنگ کاری علی الخصوص روش الکترو استاتیک، شستشوی فلز و استفاده از ضد زنگ قبل از فرآیند رنگ کاری از جمله این موارد است. درباره اتصالات اجزای نیمکت نیز توجه به نوع مصالح مصرفی، جوشکاری CO2 ، پیچ و مهره های گالوانیزه شده، میخ و چسب های مخصوص و روش کام و زبانه و .. ضروری است.