نقش پل عابر پیاده

همانطور که می دانیم دلیل اصلی ایجاد پل عابر پیاده در بزرگ راهها، خیابان های شلوغ، شریان های فرعی و غیره محافظت از جان عابرین پیاده است. متاسفانه عدم برخورداری از این ابزار مفید می تواند پیامدهای ناگواری را برای شهروندان ایجاد نماید.

براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی WHO، سالانه یک میلیون و دویست هزار نفر در تصادفات رانندگی فوت و در حدود پنجاه و پنج میلیون نفر مجروح می‌شوند که عابران پیاده سهم زیادی در این آمار و ارقام دارند. تعدادی از این افراد دچار معلولیت شده و بقیه سال‌های زندگی را با ناتوانی جسمی سپری می‌کنند، شرایطی که زیان اقتصادی هم برای خانواده و هم برای کشورها به همراه دارد. از سوی دیگر تصادفات رانندگی هشتمین عامل مرگ و میر در دنیا محسوب می‌شود. این‌درحالی است که سازمان بهداشت جهانی پیش‌بینی کرده است که در سال ۲۰۲۰ تصادفات ترافیکی سومین عامل مرگ و میر در سراسر دنیا خواهد بود.

در کشور ما تصادفات منجر به فوت در بین عابرین پیاده ۳۰ درصد است که ۹۰درصد آن ناشی از عدم استفاده و یا نبود پل عابر پیاده میباشد.

اما حضور و وجود پل عابر پیاده جدا از مورد اصلی یاد شده میتواند در زمینه های دیگری نیز مورد بررسی قرارگیرد از جمله:

استفاده به عنوان المان تبلیغاتی یا آگاهی دهنده
کنترل ترافیک و عبور و مرور
زیبا سازی و مکمل مبلمان شهری
کاهش تراکم در دو مسیر هم هدف ( ارتباط با دو مکان یا فضای شهری بدون نیاز به استفاده از وسیله نقلیه )
کاهش تراکم در ایستگاه های اتوبوس ( زمانی که مسافران در هنگام سوار یا پیاده شدن از اتوبوس ملزم به انتظار یا تردد روی پل باشند )