کفپوش گرانولی
مرداد ۳۱, ۱۳۹۷درباره نیمکت پارکی
مرداد ۳۱, ۱۳۹۷یکی از روش هایی که کودک انسانی عموما به صورت ناخودآگاه جهت ارتقاء سطح توانایی های ذهنی، جسمی و روانی خود انتخاب می کند، بازی کردن است. بسیاری از محققان علوم روانشناسی معتقدند انسان تا پایان عمر مشغول انواع بازی های مفید و غیر مفید می باشد.
بر طبق نظر دکتر اریک برن ( پدر تحلیل رفتار متقابل ) در کتاب مشهور (( بازی ها )) شخصیت انسان از سه بخش کودک، والد و بالغ تشکیل شده است. اریک برن شخصیت کودک را اینگونه توصیف میکند: (( کودک، بخش عاطفی و احساسی درون ما و احساس درباره‌ی مسائل مختلف زندگی است. وقتی که ما با یک کودک به بازی می‌پردازیم و یا در رفتار‌ها و بازی‌های او تامل می‌کنیم، در واقع کودک درون خود را فعال نموده‌ایم. هنگامی که در جشن تولد یا مهمانی شرکت می‌کنیم و یا زمانی که گریه می‌کنیم، دیگران را دست می‌اندازیم و خودمان را لوس می‌کنیم، کودک درون ما بیدار شده است ))
به سادگی میتوان چنین نتیجه گرفت که بازی کردن در زمان و موقعیت درست و سالم خود، جزئی لاینفک از شخصیت سالم هر انسان است و پرداختن به آن و توجه به زوایای گوناگون آن به ویژه در دوران کودکی در راستای نیل به اهداف تعلیم و تربیت جایگاه حائز اهمیتی دارد. با بررسی مطالعات و تحقیقات به عمل آمده کودکانی که دست به تفریحات و بازی های گروهی میزنند و در تقابل و تعامل با سایر هم سن و سالان خود قرار میگیرند از رشد عقلانی سریعتر، ذهن بازتر و خلاقیت بیشتری بهره مند میشوند. تا جایی که در خانواده های تک فرزند جهت پر شدن خلاء عاطفی ناشی از عدم برخورداری کودک از موهبت داشتن خواهر و برادر به عنوان تجویزی حیاتی از سوی مشاورین بحث تعلیم و تربیت ارائه میگردد. پیشنهاد مشارکت در بازی های گروهی، حضور در ورزش های تیمی و شرکت در فعالیت های دسته جمعی هنری در همین راستاست.
مدیران شهری و دست اندرکاران خدمات رسانی شهری نیز برای کمک به ارتقاء هوش اجتماعی کودکان و نوجوانان و همچنین پر کردن اوقات فراغت ایشان برنامه های متعددی را در دستور کار خود قرار میدهند. از جمله این برنامه ها استفاده از مجموعه های بازی در پارک ها و فضاهای استراحتگاهی و تفریحی در شهر می باشد.
